Alboka. Artzainek erabiltzen zuten musika-tresna; Bizkaiko deiadar-mendietatik Batzar Nagusiak deitzeko erabiltzen zuten. Adarrez eginda dago, eta egun ere erabiltzen dute musika-taldeek.

Argizaiola. Pertsona itxurako egur-xafla taillatua; argizari-zilindrotxoarekin inguratzen da familiaren hilobia argiztatzeko.

Baserria. Euskal Herriko mendi eta ibarretako etxe tipikoa eta nekazaritzako funtsezko elementua. Unitate ekonomiko autoaski gisa dago pentsatua.

Eguzkilore. "Eguzkiaren lorea", etxebizitzetako ateetan ipintzen da etxea babesteko, alegia, espiritu txarrak, sorginak, gaixotasunen jenioak, ekaitzak eta tximistak uxatzeko.

Haizeola. Mendiko ola. Aire zabaleko lantegia da, erredukzio-labe batekin edo gehiagorekin, eta prozesu horietan giza indarra besterik ez da erabiltzen.

Kirikiñausi. Harrizko eraikinak, zirkulu itxurakoak batik bat; ate txiki bat zuten sartzeko, eta, gaztainaz betetakoan, itxi egiten zen. Hortxe gordetzen ziren fruituak, behin egurrezko matxarda inprobisatuekin bilduta, gaztainak jaten dituzten anmaliengandik babesteko eta gatz- eta heltze-puntu egokira heltzeko.

Makila. Euskal Herriko bastoi tradizionala, artzainek atrtaldea gobernatzeko erabiltzen zutena. Denboraren poderioz, agintaritzaren sinbolo kulturala bihurtu da. Lehendakaria izendatzeko ekitaldian, baita ahaldun nagusiak edo alkateak karguaz jabetzeko ere, makila ematen zaie agintariei, boterearen ikur gisa.

Supelegor. Supelegor Itzina mendiguneko aitzulorik ezagunena da. Karratu itxurako sarrera dauka, 20 metro zabal eta beste hainbeste luze da. Oso ezaguna da Anbotoko Dama Mariren bizilekua delako, alegia, euskal mitolojiako pertsonaiarik ezagunenarena.

Txabola. Izen hori hartzen du artzainak mendian zuen etxeak. Artzainek sei hilabete ematen zituzten halakoetan, eta ohea, beheko sua, mahaia, aulkia eta gazta-prentsa bat zeuzkaten, gazta lehortzeko apala eta guzti. Harrizkoak ziren eta ez zuten leihorik.

​